☘️🩷Overgave en vertrouwen☘️🩷

Een thema die ik veel ben tegengekomen de afgelopen tijd. Tijdens onze reis naar Portugal wouden we ons gaan oriënteren en voelen of Portugal het land zou zijn waar we onze mooie plannen en dromen willen gaan voortzetten. Na 2 weken kregen we bericht van de makelaar dat er 2 woningen zijn die misschien wel interessant voor ons zijn.

We zijn bij deze woningen gaan kijken en het 2e huis was echt een gaaf huis met veel mogelijkheden. Een huis met 4.5 ha grond, mogelijkheden tot het realiseren van 2 appartementen. We besloten een bod te doen. De dagen erna sliep ik enorm slecht en was de hele nacht aan het piekeren. Is dit wel de juiste stap? Gaat dit niet veel te snel? Er ging van alles door mn hoofd. Mijn lijf zei letterlijk nee. Ik dacht dat ik me liet lijden door mn angst, maar het gevoel bleef. Ik kon er niet omheen. We hebben het er samen over gehad en besloten om het bod in te trekken voorlopig. Eerst even alles laten bezinken. Dat gaf in eerste instantie rust maar toch bleef het huis in mijn hoofd. Nog een keer gaan kijken en wandelen bij het huis. Toch bleef er een gevoel dat ik het niet kon afsluiten.

Was dat gevoel nu Portugal, of die plek? Wat kan je hoofd soms voor de gek houden. Het is natuurlijk een mega stap. Op de terugweg naar Nederland toch besloten om verder te gaan met het aankoopproces. De makelaar gesproken en we zouden als we terug waren in Nederland weer contact hebben en verder gaan met de volgende stappen.

Zoals in Portugal gaat moet je altijd eerst contact hebben met een advocaat of er schulden op het pand zitten en ook of de plannen die we hebben mogelijk zijn op de grond die erbij zit. Daar gaat wel wat tijd overheen. Maar ze hadden ons bod geaccepteerd.

Dat weekend gingen we een weekendje weg naar de Antilliaanse feesten. Na een heerlijk weekend kreeg ik zondagavond het bericht van de makelaar dat we zijn overboden. En dat we dus dikke pech hebben. Het huis is verkocht aan andere mensen. Wauw dat was wel even een domper. We baalde allebei ontzettend. Daar gingen onze plannen. Maar toch diep van binnen wist ik dat ik die twijfel toch niet voor niets voelde in het begin. Dat was mijn intuitie die sprak. Maar soms is het zo lastig als je zulke stappen maakt om te voelen wat is nu je angst? En wat is je intuïtie die aangeeft of iets wel of niet de juiste stap is. Hoe sterk ik ook in verbinding ben met mijn gevoel. Toch blijft het in zulke situaties een uitdaging.

Uit je comfortzone stappen, mijn praktijk achterlaten waar ik elke dag met hart en ziel werk en al die prachtige contacten met mensen die heb die ik daardoor heb leren kennen. Alles opgeven voor iets nieuws in een ander land, andere taal, andere cultuur.. Dat vraagt heel wat van je veiligheid. Een thema die bij mij vaak speelt.

En ondanks al die dingen is er iets in mij wat al vanaf jongs af aan voelt dat dit niet het land is waar ik voor altijd blijf.

Ik voel dat er iets groters staat te wachten op me. Dat dit geen afscheid is van With Joy, maar een verrijking Dat het een andere vorm mag krijgen. Een vorm waarbij mensen niet komen voor een behandeling maar een reis naar en door zichzelf letterlijk en figuurlijk. Een plek waar je jezelf mag zijn en waarbij je het contact met jezelf weer terug gaat vinden in een andere omgeving even weg van je dagelijkse leven.

Nu pas maanden later is het besef gekomen dat dat huis niet de bedoeling was. Dat mijn gevoel klopte. Het kostte heel wat frustratie, twijfels, stagnatie en het gevoel dat je weer opnieuw moet beginnen. Tot het punt dat je weer een hele tijd in Nederland bent en het zoveel lastiger wordt om die stap te zetten. Want daar is hij weer...die heerlijke "confortzone". Het vertrouwde, veilige van Nederland

Op een gegeven moment voelde ik. Ik laat het los. Ik ga proberen de overgave te voelen en het vertrouwen dat wat er ook gebeurd en op ons pad komt. Dat zal het juiste zijn. Alles op het juiste moment.

En wauw op een ongelofelijk manier is er iets zoveel mooiers op ons pad gekomen. Wat een besef dat vanzelf duidelijk wordt waar je heen wordt geleid..zolang je maar in vertrouwen en overgave blijft. En niet vanuit wilskracht, moeten en frustratie.

Over een paar weekjes gaan we naar Lagos in Portugal om een weekje proef te wonen in dit paradijsje. Maar alles in mij zegt JA! Gezonde spanning en ja ook tuurlijk momenten met twijfels. Maar dit is zo'n ander gevoel dan dat ik toen had. Wat een reis, wat een lessen en wat een enorm kadootje weer dit.

Wordt vervolgd!