Mijn eerste Ayahuasca ceremonie 5/6 juni 2016

Vol zenuwen en spanningen was de dag aangebroken van mijn eerste Ayahuasca ceremonie. Zou er nu echt eindelijk een einde komen aan alle angst, verdriet en onzekerheid die ik al die jaren met me mee heb gedragen. Zou dit nou echt hetgeen zijn wat me hiervan kan verlossen? Aan de ene kant was ik bang wat me te wachten stond, maar tegelijkertijd wist ik ook heel zeker dat dit het pad was wat ik volgen moest.

Donderdag was de eerste dag van de ceremonie. Na een week vasten was ik er helemaal klaar voor. We gingen ons allemaal omkleden en ik had mijn edelstenen meegenomen als krachtvoorwerp. We kwamen binnen in de ruimte en die was echt prachtig. Allemaal matrasjes in een grote kring, allemaal met een eigen emmertje ;-) flesje water en tissues. In het midden allemaal kaarsjes, wierook en edelstenen. Wat een fijne sfeer hing er in de ruimte. Hierdoor kreeg ik meteen een heel vertrouwd gevoel en een gevoel van thuiskomen.

We gingen allemaal in een kring zitten en hielden elkaars handen vast. De begeleiding deed een gebed en 1 voor 1 spraken we onze intentie uit. Zo bijzonder hoe open iedereen is, terwijl je elkaar eigenlijk nog helemaal niet kent. Iedereen sprak uit waarom je er bent, wat jou onderwerpen zijn waar je tegenaan loopt en welke dingen je heel graag anders wil zien. Onderwerpen als meer zelfliefde, verslavingen, depressies, acceptatie en je levenspad waren onderwerpen die veel voorkwamen. Zo fijn ook om te horen dat je niet de enige bent die met vervelende dingen rondloopt. Het delen van je intentie gaf al zoveel verbondenheid met elkaar, heel bijzonder.

Nadat iedereen zijn of haar intentie had verteld, begonnen ze met het uitdelen van de Ayahuasca.

Na mijn eerste glaasje voelde ik niks. Kennelijk hoe klein ik ook ben, heb ik iets meer nodig dan een gemiddelde vrouw. Ik dronk gezellig samen mee met de grote mannen ;-)

En toen begon mijn reis. Wow dit was even andere koek!

Ik zag allemaal kleuren, poppetjes en ronddraaiende figuren. Ik deed mijn ogen open en alles was prachtig. Het leek alsof ik in een paleis was. De begeleiding in hun witte kleding leken op engelen en als ik naar de andere mensen van de groep keek leek het alsof ik de buitenkant er niet meer toe deed, maar dat ik puur en alleen diegene zag van binnen. Het duurde ook echt even voordat ik besefte dat dit nou ''de reis “ was aar ik zoveel over had gelezen. De reis naar mijn onderbewuste. Jeetje was wat dit heftig. Ik moest ook meteen overgeven. Ja dat hoort bij Ayahuasca :-) En toch voelt het overgeven totaal niet zoals je bijvoorbeeld ziek bent. Je voelt ook echt dat het een opruiming is van je lijf. Je lijf moet eerst helemaal schoon zijn voordat moeder Ayahuasca met je kan werken. En het voelt ook of er een blokkade wordt opgeruimd daardoor. Toen ik daar doorheen was kwam ik in een ander stukje.

Het leek alsof ik in mijn eigen Lion King film zat. De geluiden van de savanne, de serene rust en de natuur intrigeerde me zo en het was zoo ontzettend mooi. Ineens kwam er echt een heel intens verdriet. Dit had te maken met mijn geboorte. Mijn moeder was er eigenlijk nog niet klaar voor om nog een kindje te baren. Ze had al een dochter die 12 jaar geleden was geboren en door de dingen die ze heeft meegemaakt was ze er (onbewust) nog helemaal niet aan toe. Ik voelde een enorm verdriet hierdoor.

Opeens ervaarde ik een enorme liefde uit 2 dieren in de Savanne. Deze 2 hielden zoveel van elkaar en wilde hun liefde bekronen met mij. Ik werd opnieuw verwekt en gedragen in de baarmoeder. Ik kreeg alles mee van de savanne en de geluiden en ik voelde me zo meer dan welkom. Wat was ik ontzettend dankbaar dat ik uit deze 2 prachtige dieren het resultaat mocht zijn. Ik voelde de geborgenheid in de buik en wilde daar voor altijd blijven. Ik lag in een foetushouding en vanuit de buik keek ik naar mijn vorige leven. Het verdriet dat ik daarvan heb ervaren was zo intens. Het gevoel niet gewenst te zijn en ik was zo verdrietig maar tegelijkertijd zo ontzettend blij dat ik een tweede kans mocht krijgen. Ik kreeg door dat dit de weg was naar mijn nieuwe ik. Zo byzonder.

De ceremonie was afgelopen en ik had heel erg de behoefte om naar huis te gaan. Normaal zou ik daar blijven slapen aangezien er nog een 2e ceremonie dag was maar ik had totaal niet de behoefte om mijn ervaringen op dat moment te delen met de groep. Ik wou douchen en naar huis naar mijn eigen plekje.

Ik heb naar mijn gevoel geluisterd en ik ben lekker naar huis gegaan. Wel echt een hele gekke nacht gehad. De hele nacht wakker gelegen eigenlijk. Beetje in de war nog van alles wat ik had gezien en meegemaaktv, en elke keer zei ik maar tegen mezelf hoe kan dit allemaal. Mensen hebben toch een verklaring om altijd overal een verklaring voor te willen geven, maar sommige dingen kun je niet verklaren. Het is een kwestie van voelen en ervaren en het er laten zijn.

De volgende ochtend gaan douchen en keek in de spiegel en ineens kwam er zo'n gevoel van intens geluk in me op. Ik kon me niet herinneren wanneer ik dat voor het laatst had gevoeld. Ik was klaar voor dag 2.

Mijn intentie voor dag 2 was:

Mijn onzekerheid aangaan en mijn angsten overwinnen.

Be careful what you wish for :-)

Het verdriet wat ik de eerste dag heb ervaren was niks vergeleken met de 2e dag.Vanaf het moment dat de Ayahuasca begon te werken voelde ik een heel intens verdriet. Ik ging naar stukken terug in mijn kindertijd en tienertijd, momenten die me veel pijn hebben gedaan en wat ik al die jaren met me mee heb gedragen. Ik huilde tot werkelijk mijn hele lijf pijn deed. Ik schopte met mijn benen en sloeg met mijn armen tegen het matras en had even geen controle meer over mijn lijf. Dat verdriet ging over in een enorme angst. Ik voelde me zo bang en kwetsbaar en ik zag alleen maar vreselijke beelden. Voor mijn gevoel duurde het echt uren. Op die momenten ben je zo dankbaar met de lieve begeleiders die je die warmte geven en er voor je zijn als je ze nodig hebt. Ze geven je op dat moment echt de kracht en het vertrouwen, dat hoe moeilijk je het ook hebt tijdens je reis, je er altijd weer uitkomt. Soms moet je eerst door de moeilijke stukken heen. Het herbeleven en voelen zodat die stukken ook aandacht van je krijgen en gezien worden en vervolgens kunnen verdwijnen.

Op een gegeven moment lag een andere jongen van de groep naast mij en hij had het heel zwaar. ik voelde het door mijn hele lijf. Ik had zo ontzettend veel pijn, maar dat was niet mijn pijn. Ik voelde zijn pijn. Ik moest me leren afsluiten van moeder Ayahuasca. Ik kreeg van haar de code hoe ik dat moest doen. Ik moet in meditatiehouding gaan zitten en mijn duim en wijsvinger omhoog. De code die ik hardop van haar moest zeggen was : Raak mij niet! Dit moest ik heel hard door de ceremonieruimte zeggen.

Ik vond dat zo moeilijk, want ook dat was 1 van mijn angsten. In het middelpunt van de belangstelling staan en alle aandacht van iedereen op mij gericht. Ik vond mezelf nooit belangrijk genoeg en nooit goed genoeg. Niet de moeite waard om in het middelpunt te staan. Ik moest van haar in het midden van de groep gaan zitten. Ik moest mezelf laten zien, want ik was het waard om gezien te worden. En ik moest smeken om genezing. En niet zachtjes, nee hardop zodat iedereen het zou horen!

Dus ik liep naar de mooie kaarsjes in het midden en ging zitten in het midden van kleed. Ik vond het zo moeilijk om het hardop in de groep te doen.. maar toch deed ik het! Het voelde echt als een overwinning voor mezelf. Dat ik dit durfde in het midden van de groep.

Ik vroeg aan iemand van de begeleiding of ik naar een andere ruimte mocht, ik wou even alleen zijn. Ik had zoveel last van al die energieën in de groep. Ze zei dat er al iemand lag in de andere ruimte en of ik het erg vond om bij haar te liggen. Maar dat wou ik niet, ik moest echt helemaal alleen zijn. Ik kon de pijn van andere mensen er niet bij hebben. Ze vroeg aan me of ik het goed vond om even in de slaapkamer te liggen. Ik zei ja, maar toen ik daar eenmaal lag in mijn uppie, voelde ik me zo alleen. Alleen en onbegrepen net zoals ik me vroeger altijd voelde. Ik voelde me altijd anders dan anderen, en had altijd het gevoel dat niemand me begreep. Moeder Ayahuasca vroeg me om mijn arm aan te raken en te beseffen dat ik dit ben die dit allemaal ervaart. Ik kreeg door dat ik nog meer Ayahuasca moest drinken om van dit eenzame gevoel af te komen. Ik vroeg om nog meer Ayahuasca en dronk het op. Daarna bleef ik staan bij het mooie boeddha beeld die helemaal verlicht was. De boeddha gaf me de boodschap: Jij bent Jij, Je mag er zijn, wees jezelf en blijf jezelf, je bent prachtig en je bent precies goed zoals je bent. Wat een mooie boodschap. Ik ging op de bank zitten. Het had me zo geraakt, ik moest steeds huilen. Waarom twijfelde ik toch altijd aan mezelf, waarom had ik zo'n moeite om te accepteren wie ik was.

Ik ging weer terug naar de ceremonieruimte en ik ging op mijn matrasje liggen. Langzaam voelde ik de kracht..de liefde..het vertrouwen en een enorme dankbaarheid. Het gevoel dat ik opnieuw kon gaan bloeien. Er ging zo'n krachtige energie door me heen. Alsof er weer ruimte was gekomen in mezelf, weer ruimte om mooie dingen toe te laten. Alles was weg, het verdriet, de pijn, mijn onzekerheid, mijn angsten. Ik voelde me zo opgeruimd. Eindelijk mag ik zijn wie ik ben. Eindelijk kon ik mezelf accepteren wie ik ben. Ik ga vanaf nu alleen maar stralen, mezelf durven laten zien en het grote voorbeeld zijn van andere mensen. Niet meer leven vanuit mijn angst maar vanuit mijn eigen kracht! Het voelt alsof er een wonder met me is gebeurd. Ik ben weer " Ik"